Yungblud brengt nieuw album “Idols” uit: Rocky anthems voor authenticiteit en identiteit
Een ballade vol zware zee: "Iedereen houdt van wie je bent / maar je laat ze niet naar binnen kijken, toch?" zingt Yungblud met een hese stem in "War". Een lied dat opkomt voor identiteit en authenticiteit in een maatschappij vol schijnheiligen die het voor oprechte mensen moeilijk maakt om niet te verdrinken in hun wil om in de waarheid te leven.
De 27-jarige zanger uit Doncaster, South Yorkshire, verwerkt in 2025 zelfs klassieke rock in zijn muziek. Zijn vierde album, "Idols", combineert de harde klanken van vroeger met zijn vertrouwde mix van alternatieve rock en melodieuze Britpop à la Oasis en Placebo.
"Hello Heaven, Hello", het openingsnummer van het album, duurt negen minuten en zes seconden, een lengte die doet denken aan de tijd waarin bands zich niets aantrokken van de tijdslimiet van drie minuten van de radiostations. Een suite, drie nummers in één: het begint psychedelisch-pop en eindigt akoestisch, maar de tussenliggende nummers klinken alsof Led Zeppelin is opgestaan uit het graf van rock-'n-rolliconen, alsof de stem van een jonge Robert Plant Yungbluds keel is binnengedrongen.
Als 19-jarige veroverde Dominic Harrison, alias Yungblud, de Britse scene met het funky raprocknummer "King Charles". Een boze uitspraak voor een jongere naar wie niemand luistert, terwijl de ouderen de planeet meedogenloos ruïneren. Dylan en de punks waren duidelijk rolmodellen voor de jongeman met de wilde haren.
In de video leek hij onder hoogspanning te staan en eiste hij genoegdoening: "We nemen nu uw auto, meneer!" In 2017 verwees Karel niet naar de hofzoon van de koningin, die destijds nog hofmeester was, maar naar de eerste koning met die naam (1600-1649), die als tiran werd beschouwd en werd geëxecuteerd.
Dit debuut was zowel gepolijst als rauw. Een stampende geest, aangewakkerd door de vibratie van zijn ADHD: "Ik zal niet toestaan dat mijn onzekerheden bepalen wie ik ben," beloofde hij vijf jaar geleden in "God Save Me, But Don't Drown Me Out."
Tegenwoordig streeft Yungblud hoorbaar naar een bredere impact en levert een reeks rock-'n-rollanthems van Generatie Z af - "Lovesick Lullaby" (hier rapt hij weer), "Zombie", "The Greatest Parade" en "Ghosts", dat lijkt op een vergeten pareltje uit de "Unforgettable Fire"-dagen van U2, en aan het einde waarvan gitaar en symfoniemuziek elkaar omarmen.
Panseksueel en pleitend voor een mannelijke benadering van de liefde, is Yungblud de vijand van schijnvertoning en elke mensvisie met een gradiënt. Met "Idols" is hij op weg naar een stadionbliksem: "Al de hoop en dromen die ik heb geleend / - weet je, mijn vriend, ik laat ze aan jou over," zegt hij in "Hello Heaven, Hello". Een geschenk voor iedereen.
"Idols", het eerste deel van een dubbelalbum, resoneert met het ongenoegen van een volwassen man over zijn tijdgenoten die slapen in hun verlangens en verbeeldingen in plaats van te voelen, te leven en te vechten. "Everything you are is a self-fulfilling prophecy", kauwt Yungblud erop los in de afsluitende pianoballade "Supermoon". Het laatste idool zweeft in de baan van het nummer: Elton John met zijn "Rocket Man".
Yungblud – “Idols” (Locomotion/Capitol) – nu verkrijgbaar
Yungblud op de “Idols”-tour (data in Duitsland) : 7 oktober – Düsseldorf, Mitsubishi Electric Halle; 14 oktober – München, Zenith; 20 oktober – Berlijn, Uber Eats Music Hall; 27 oktober – Hamburg, Sporthalle.
rnd
